Μία φανταστική(;) υπόθεση

Αυτή η ιστορία μας αφορά όλους. Γιατί όλοι κάποια στιγμή μπορεί να πάρουμε μια παράτολμη απόφαση να κατέβουμε κάτω στο δρόμο να δούμε τι συμβαίνει

Της Κατερίνας Δέδε

Ας υποθέσουμε ότι ένα βράδυ του Ιουλίου βρίσκεστε στο σπίτι σας και χαζεύετε τηλεόραση αραχτός σε έναν καναπέ με την αρμόζουσα αμφίεση (βερμούδα, σαγιονάρα και προαιρετικά μακό μπλουζάκι) και ξαφνικά ακούτε φωνές κάτω στο δρόμο. Τι κάνετε; Η μία επιλογή είναι να δυναμώσετε την τηλεόραση για να κάνετε ότι δεν ακούτε. Εσείς έτσι κι αλλιώς εσείς δεν κινδυνεύετε. Η γυναίκα σας είναι πλάι σας και το παιδί κοιμάται ήσυχο στο διπλανό δωμάτιο. Υπάρχει όμως και μια δεύτερη επιλογή –παράτολμη. Να κατέβετε όπως είστε στο δρόμο για να δείτε αν κάποιος κινδυνεύει και χρειάζεται βοήθεια. Τι συνέπειες μπορεί να έχει μία τέτοια κίνηση; Πολλές, θα  πείτε.

Κι ας υποθέσουμε ότι το θέαμα που αντικρίζετε κατεβαίνοντας είναι τέσσερις αστυνομικούς της ομάδας Δίας να έχουν περάσει χειροπέδες σε έναν άνθρωπο (ο οποίος τυχαίνει να είναι μετανάστης, αλλά αυτό δεν τον καθιστά υπάνθρωπο) και ένας από τους εν λόγω αστυνομικούς τον πατάει στην κοιλιά. Κι ας υποθέσουμε ότι εσείς έχετε το «θράσος» να ρωτήσετε «γιατί τον πατάτε αφού τον έχετε συλλάβει;» και ως απάντηση ένας άλλος αστυνομικός «προσφέρεται» να σας επιδείξει τι θα πει πατάω έναν άνθρωπο στην κοιλιά. Και ας υποθέσουμε επίσης ότι αστυνομικοί «προσφέρονται» να σας συλλάβουν για «αντίσταση κατά της αρχής» (διότι η σαγιονάρα, ως γνωστόν, μπορεί να προβάλει ισχυρή αντίσταση) και για «απόπειρα απελευθέρωσης κρατουμένου» (προφανώς απελευθέρωση κρατουμένου από την μπότα που τον πατάει στην κοιλιά).

Κι ας υποθέσουμε ότι ο άνθρωπος που τον πατούσαν στην κοιλιά κατηγορείται για την κλοπή της τσάντας μίας κοπέλας. Και ας υποθέσουμε ότι τόσο η κοπέλα που της έκλεψαν την τσάντα όσο και ο αστυνομικός ο οποίος έτυχε να είναι αυτόπτης μάρτυρας δεν αναφέρουν στις καταθέσεις τους τίποτα περί «συνεργού» στην κλοπή. Κι ας υποθέσουμε ότι εσείς που διαμαρτυρηθήκατε για την απάνθρωπη μεταχείριση ενός ανθρώπου (ο οποίος τυχαίνει να είναι μετανάστης, αλλά αυτό δεν τον καθιστά υπάνθρωπο) βρίσκετε –άγνωστο πώς- σε κοινή δικογραφία με τον άνθρωπο που έκλεψε την τσάντα, κατηγορούμενος για «απλή συνέργεια σε ληστεία». Και βέβαια τώρα θα αντιδράσετε. Αρκετά με τις υποθέσεις! Μπορεί να πήγαινε καλά μέχρι τώρα το πράγμα και να ήταν μία συμπαθητική αστυνομική ιστορία, αλλά εδώ «μπάζει νερά»! Υπάρχει ένα λογικό κενό και μπερδεύονται άσχετα πράγματα! Ο συγγραφέας είναι άσχετος!

Δυστυχώς όμως η παραπάνω ιστορία δεν είναι φανταστική. Όλα αυτά συνέβησαν στις 21 Ιουλίου 2012 και έλαβαν αυτή την απίστευτη τροπή όταν η υπόθεση έφτασε στην εισαγγελία. Γιατί ένας άνθρωπος, ο Πέτρος Καπετανόπουλος, δεν δυνάμωσε τον ήχο της τηλεόρασης, γιατί δεν έκανε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δεν έμεινε πλάι στη γυναίκα του χαζεύοντας τηλεόραση, αλλά κατέβηκε να δει αν κάποιος χρειαζόταν βοήθεια. Και αυτό μπορεί να είχε πολλές συνέπειες, αλλά κανείς δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι αυτό θα αποτελούσε, εντέλει, κακουργηματική πράξη. Και επίσης ούτε ο ίδιος μπορούσε πότε να φανταστεί ούτε αυτή την εξέλιξη, ούτε ότι μπορεί να χάσει εξαιτίας αυτού του επεισοδίου τη δουλειά του στον ΟΑΕΔ αφού πλέον, ως κατηγορούμενος για κακούργημα, τίθεται σε διαθεσιμότητα (το τεκμήριο της αθωότητας έχει πάει περίπατο…).

Αυτή η ιστορία μας αφορά όλους. Γιατί όλοι κάποια στιγμή μπορεί να πάρουμε μια παράτολμη απόφαση να κατέβουμε κάτω στο δρόμο να δούμε τι συμβαίνει. Να αντιδράσουμε σε μια πράξη βίας που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Και να βρεθούμε τυλιγμένοι σε μια κόλα χαρτί φορτωμένοι με απίστευτες κατηγορίες που μπορεί να τινάξουν τη ζωή μας στον αέρα. Προς το παρόν ας πάρουμε μία λιγότερο παράτολμη απόφαση. Την Πέμπτη 1.00 το μεσημέρι ας πάμε στην ΕΣΗΕΑ όπου δίνεται η συνέντευξη τύπου για την υπόθεση του Πέτρου Καπετανόπουλου. Ας δείξουμε ότι είμαστε εδώ. Και ότι ο Πέτρος είναι ένας από εμάς. Και ότι δεν θα τον αφήσουμε μόνο του.
More Sharing ServicesΜοιράσου το

Κατερίνα Δέδε